Wir sind heute angekommen in Kappel, Freiburg!
Ik had er van tevoren een hard hoofd in: hoe kregen we het bedacht om op zwarte zaterdag naar onze valantiebestemming te gaan? Tja. Domweg zo geboekt. Ronald wilde zodra hij vakantie had gelijk gaan. Vrijdag was de laatste werkdag, dus zaterdag gaan.
In de praktijk bleek Ronald donderdag al de laatste werkdag met bijbehorende werk-barbeque te hebben, maar die zaterdag stond. En we zagen al de diverse krantenkoppen over opnieuw zwarte zaterdag. Goed, dat zal wellicht meer Frankrijk enzo zijn. Maar de A3 en de A5 in Duitsland kunnen er ook wat van.
Om 7.00 uur vertrokken we. Relaxt dankzij de vele lijstjes die ik altijd maak en afstreep. En misschien dat het kwam omdat we precies in het goede land reden, maar wij konden werkelijk waar geen spikkeltje zwart ontdekken aan deze zaterdag. Het was de eerste 3 uur misschien wel de rustigste reis die we ooit gemaakt hebben. Binnen anderhalf uur waren we het Ruhrgebied door, en bliezen we daarna door richting Frankfurt. Om te voorkomen dat we bij ons vakantiehuisje zouden arriveren terwijl Frau Bruestle nog aan haar Frühstück zat, maakten we een tussenstop in Frankfurt. Vliegtuigen spotten!
Ronald had van tevoren een goede spottersplek gevonden, en in combinatie met het onverwacht prachtige weer bleek dit inderdaad een fantastische plek om een eventuele nieuwe hobby te creëeren. Om de paar minuten vloog er een kist vlak boven ons langs om te landen. Er stonden nog meer spotters, met fotolenzen zo lang als de landingsbaan zelf. Om de paar minuten hesen ze zich uit hun klapstoeltjes om de zoveelste Lufthansa of een ander exotisch exemplaar te fotograferen.
Ik vond het leuk om eens te doen, maar nee, ik heb er geen nieuwe hobby bij. Maar het was prachtig om te zien!
Na een poosje vertrokken we richting het vliegveld, om de boel eens vanaf de andere kant te bekijken. Wow, wat een megabedrijf is zo'n vliegveld. Er was een enorm bezoekersterras, waar we alles goed konden zien. Wat een activiteit. Wat een organisatie. Wat een logistiek. Wat een koffers. Wat een volk. Wat een motorengeweld. En wat een apparaten zijn die vliegtuigen. Indrukwekkend!
En dat alles ook zo vaak goed gaat hé...op het goede moment de hendel omhoog, maar ook hoe die kleine vrachtwagentjes even de vliegtuigen op de goede plek manoeuvreren. Goed, het ging wel bijna mis met een politieauto en een vrachtwagen voor onze neus, maar dat kan gebeuren.
Om 12.30 besloten we weer terug naar de auto te gaan. Bij de parkeermeter gingen we raden, hoeveel geld zouden we kwijt zijn voor 1 uurtje vliegtuigen spotten? Ronald ging voor 10 euro, ik voor minder (overduidelijk geen ervaring met vliegen). Het was 14,-.
De overige 3 uur hadden we iets meer Stau, maar de reis ging relatief soepel. Het was heerlijk om dit fijne vakantieadres, waar we in 2023 ook al eens waren, terug te zien. We sjouwden, we schoven onmiddellijk die foeilelijke valletjes en vitrages aan de kant en we deden boodschappen voor de eerste dagen.
Voordat de ovenfrietjes klaar waren, was het inmiddels al 18.45, maar nu kunnen we dan eindelijk met de beentjes hoog.
Nadat ik wel net zonnebrandcreme-vlekken uit mijn pyjamabroek en bh heb moeten poetsen. Werkelijk alle vloeibare dingen pak ik altijd in in zakjes, alleen de zonnebrandcrème was ik vergeten. Maak ik zojuist m'n koffer open....iew, wat zijn dat voor witte vlekken?
Gelukkig bleef het bij die 2 kledingstukken, en aangezien Ronald de enige is die die dingen ziet als ik ze aan heb, is er dus feitelijk niks aan het handje.
Zo. En nu chillen. En straks een bad nemen. Jiehoe, lekker uitgebreid in bad! Al jaren niet meer gedaan. Wel gedoucht hoor, mocht u nu enigszins ongerust uw wenkbrauwen fronsen.
