Misschien dat het komt omdat het elke avond hier na 19.00 snel begint af te koelen, er een wind opsteekt en de temperatuur weer snel zakt? Of omdat we niet pal tussen alle huizen zitten? Of omdat we simpelweg vakantie hebben? Geen idee. Maar het is hier op één of andere manier helemaal geen breaking news. Het is gewoon warm. Punt.
Nu moet ik ook eerlijk toegeven dat ik op NOS.nl geen informatie tegenkom over het Duitse weer.
Maar goed, het is dus wel warm, zeker als de zon eenmaal boven de bergen uitkomt. En dus stonden de laatste dagen in het teken van water.
We gingen gisteren naar de Titisee. Afgelopen zondag waren we door een aardige zuster getipt dat je daar heerlijk kon zwemmen bij een strandje, er was een kiosk, er waren toiletten, kortom: ideaal om daar een warme dag door te brengen.
Maar voor we zouden gaan ontspannen, wilden we eerst een ronde lopen rondom het meer. En ja, het werd warm, dus zetten we opnieuw een wekker, zaten we keurig om 7.30 aan tafel, en waren we rond 9.15 bij het meer. Er stonden nog maar 3 andere auto's op de parkeerplaats, dus konden we mooi een schaduwrijk plekje uitzoeken voor onze bolide.
Het meer is mooi. De omgeving is mooi. Maar poah, het is wel allemaal ongelooflijk toeristisch. We liepen wel langs zeker 5 hotels, kwamen 2 campings over (lekker met z'n allen zo hutjemutje op elkaar, dat je precies weet wat de ander aan de waslijn heeft hangen of wat hij eet), en het aandeel Nederlanders lag toch wel op 40%.
De Rundweg viel een beetje tegen. We hadden regelmatig mooi uitzicht, maar vaak zaten er grote hagen voor, en het tweede gedeelte liep de wandelroute langs de grote weg. En daarvandaan kon je de See toch eigenlijk niet heel goed zien.
Na 2 uur zweten waren we weer terug bij de auto. Hoppa, wandelschoenen uit, handdoeken en speelgoed mee, en op naar het meer.
Het was op de ligweide gemoedelijk druk, maar niet te. De mannen lagen het liefst in de zon, ik zat op mijn stoeltje in de schaduw. We zwommen wat, genoten van het mooie uitzicht, irriteerden ons aan de vele stenen die er lagen op de bodem, verwonderden ons soms over het andere volk, lazen wat, speelden wat, en na een aantal uur was het mooi geweest. Lekker naar het huisje toe!
Vandaag was de laatste volle vakantiedag hier in Kappel. In tegenstelling tot alle voorgaande dagen hadden we van tevoren eigenlijk geen plannen. Dus startten we de dag rustig op, en ik zat om 10.30 heerlijk buiten in de schaduw te handwerken.
Onder het genot van een kibbelend huiseigenaar-echtpaar.
Sorry, ik kan het niet laten, ik moet het er toch even over hebben. Tenslotte mag alles hier gedeeld worden, toch?
Het huisje is echt mooi, het is prachtig hier, alles is er. Maar zowel 2,5 jaar geleden als dit jaar: er is me soms toch een gekibbel en geruzie tussen die twee! Ze hebben het uiterlijk zo goed voor elkaar: een enorm pand, 5 vakantiewoningen met bijbehorende inkomsten, een dikke Porsche waar Ronald elke keer verlekkerd naar kijkt en luistert, overal faciliteiten, zitgelegenheid, dure meubels, parasols, een whirlpool, een sauna, zelf een groot privezwembad in de tuin. Maar dat gekissebis en dat vele ruzie maken...!
Tja, wellicht dat een ruzie ervoor zorgt dat het daarna in de slaapkamer heel fijn is. Maar om dat steeds zo te doen, dat is toch ook gedoe?
Toen we er samen in de auto eens over filosofeerden, opperde Ronald de suggestie dat het misschien wel heel lekker leven is: gewoon lekker flink uit je plaat gaan elke keer en alles eruit gooien als iets je niet zint. (Grappig hè, zie je het al voor je bij Ronald? 🤭) Maar nee, bij nader inzien kwamen we tot de conclusie dat wij dat én niet kunnen, én niet willen. Het leven is veel te kort en te kwetsbaar om eindeloos ruzie te maken!
Goed. Ik deed mijn oordoppen in om een radioprogramma te luisteren, en gelukkig deed de vrouw des huizes het raam op een gegeven moment dicht, zodat ik me weer op mijn borduursteken kon concentreren.
Rest ons nog 1 raadsel: zowel hun Porsche als hun andere auto werden volgeladen met spullen en dozen. Het zal toch niet zo zijn dat we net vandaag getuige waren van een scheiding? Nee, zo dramatisch moeten we niet denken. Maar toch: we blijven stiekem wel even gluren of beide auto's vanavond wel weer terugkomen...🤭
Ronald wilde er vanmorgen toch nog even op uit, en hij vertrok samen met Xander voor een laatste ommetje Freiburg. Mooie panden bekijken in de buitenwijken. Hij besloot van de gelegenheid gebruik te maken alvast even te tanken voor de terugreis morgen, en poetste gelijk de ramen van de auto.
Ik zat nog lekker buiten toen de mannen terugkwamen, maar het werd wel al erg warm. We besloten de zwemspullen en proviand in te pakken, en naar de Dreisam te verkassen, een wat bredere beek in de buurt.
Heerlijk! Schaduw, koud water, dammetjes, een reiger die niet bang was, Xander die de hele beek over durfde te steken ondanks gladde stenen, en weinig mensen. Het kon niet beter! We koelden af en genoten van deze rustige middag.
We sloten de middag af met een restanten-diner: ovenfriet, 2 grote Duitse frikadellen die in Nederland eigenlijk gewoon 2 platgeslagen gehaktballen zijn, sla, lekker veel toetjes (want ze moeten op), en toen was het alweer 19.30 uur! Hoog tijd voor Xander om zijn mandje in te gaan.
En dan is het morgen vertrekdag! Vóór 10.00 uur het huisje uit wezen, waarna we de terugweg aanvangen. We hopen de boel wel met een grote pauze te onderbreken, dus het zal pas halverwege de avond zijn dat we thuis zijn. En dan zit deze vakantie er alweer op!
