Moet je alleen één ding niet doen: naar Zuid Duitsland op vakantie gaan. Want kunnen ze in Nederland carnaval vieren: in Duitsland doen ze minstens zo hard mee!
Goed, daar was vanmorgen vroeg nog weinig van te merken. De zondag begon rustig en met prachtig weer. En het was koud, het had goed gevroren, brrr!
Doordat er helaas geen kerk (vergadering) op rijafstand aanwezig was, bleven we 's ochtends thuis en beluisterden online een dienst.
Rond het middaguur was het inmiddels warmer geworden, en we besloten een wandeling te maken hier bij Bad Hindelang. Een tocht van zo'n 2,5 uur, aan de zonkant van de berg.
We parkeerden onze auto bij het busstation, en het viel ons wel op dat het al redelijk druk was. En al snel hadden we door waar die drukte door kwam: we zagen flink wat volk in kostuum door de straten lopen. Oja, carnaval! En een bordje kondigde het aan: Dorpsmitte gesperrt. Nou ja, het was er nog relatief rustig, en wij liepen straks toch op de berg.
Het was een mooie route, maar vooral ook heel erg steil! Tjonge, ik was blij mijn twee nieuwe wandelmaatjes (de stokken) te hebben meegenomen, waardoor ik redelijk door kon lopen.
Maar terwijl wij daar zo mooi door de natuur liepen, waren de festiviteiten in het dorp verder aangewakkerd, en er kwam steeds meer volk op de been. En dachten we in alle rust door de natuur te kunnen lopen: niks ervan! Geen vogeltjesgesjilp en klaterende bergbeekjes waar we van konden genieten, maar onze wandeling werd opgeluisterd met een flinke beat op de achtergrond die steeds harder werd. Alle Deutsche carnavalsliedjes kwamen voorbij, we mistten alleen de Snollebollekes. Tjonge, wat een kabaal! Ja, dat wil wel, het geluid wat in het dal wordt geproduceerd hoor je goed op de berg!
Ok, wat herrie op de achtergrond, dat was dan nog tot daar aan toe. Maar op de terugweg naar de auto bleek er een complete carnavalsoptocht gaande te zijn, die ongeveer de hele hoofdstraat van Bad Hindelang in beslag nam. De wagens waren werkelijk waar kunststukjes, en iedereen was in een bijzondere outfit of klederdracht uitgedost. Maar Wat. Een. Herrie kwam er van die wagens! Elke wagen zijn eigen muziek, op standje 10, dat je denkt: ok, morgen hoor ik deze nog in mijn oren.
En dat is voor ons nog wel te hendelen, maar voor Xander totaal niet. We bekeken Google Maps om te zien hoe we, zonder de optocht te doorkruisen, bij de auto moesten komen. Maar de optocht was te lang, we moesten er toch langs. Dus handen voor de oren, en lopen. Hoe sneller hoe beter.
Ook Xander snapte dat doorlopen de beste optie was. En met de handen stijf voor de oren en de angst in zijn ogen bleef hij keurig doorlopen, totdat de herrie minder was. Hèhè, dat was gelukt!
Bij de auto aangekomen bleek het niet zo gek dat we het nogal warm hadden in onze winterkleding: het was inmiddels 14 graden geworden! Dus reden we terug naar ons huisje, en installeerden ons fijn op het balkon met een hapje en een drankje, en de heren met een spelletje. Zonder jas, de zon in onze snoet, uitzicht op de bergen....genieten!
En gelukkig was Bad Oberdorf te klein bevonden voor de carnavalsoptocht, dus bleef de herrie op veilige afstand. En zo keerde voor ons de rust snel weer.
