We hadden als de 3 rasechte Loedermoeders van de Isselborgh al vaker verzucht tijdens het wachten bij school: 'oh, ik zou nu wel een drankje lusten...wie neemt er volgende keer eentje mee?'
Het kwam er nooit van. Niet dat we er geen tijd voor hadden hoor. Regelmatig zaten we een halfuur na schooltijd nog onder de
boompjes eindeloos te kwekken, terwijl de jongens zich met elkaar vermaakten. Soms ging het personeel al eerder naar huis dan wij.
Maar nu was het de laatste dag voor de vakantie. En terwijl Xander en ik 's morgens vroeg naar school fietsten, bedacht ik me dat het voor loedermoeder nummer 3 de laatste keer zou zijn dat ze haar zoontje zou ophalen daar. Haar kind gaat na de vakantie naar een andere school. En loedermoeder 2 en 1 (ikzelf) zouden elkaar ook 6 weken moeten missen. Snik.
Wat als we gewoon eens gek deden, en vandaag een drankje zouden meenemen?
Gewoon, als we de kids ophalen. En dan zijn een paar hapjes erbij ook wel lekker. Weet je wat, we maken er gewoon een mini picknick van!
Het was eigenlijk een behoorlijk impulsief en last-minute idee zo op de fiets. Ik appte voorzichtig nummer 2, of ze misschien een halfuurtje tijd had na schooltijd?
Ze was er meteen voor te porren, en dook onmiddellijk de vrieskist in om een doos bladerdeeg hapjes en minipizzas tevoorschijn te halen.
Ikzelf moest nog boodschappen doen, en haalde wat pakken sap en wat hapjes. En nummer 3 hoefde van ons niks mee te nemen: het was haar afscheidsmaal.
En toen dus de 3 jongens na hun laatste ochtend school buiten kwamen, vielen ze met hun neus pardoes in een heuse, enigszins ontspoorde picknick. Op het schoolplein.
Inclusief warme hapjes, een plaidje en fleurig (wegwerp)servies.
In plaats van een halfuur werd het anderhalf uur lang kwekken, eten, drinken en jongens tot de orde roepen.
Maar het was leuk en gezellig en een onverwacht klein blij feestje.
Verbaasde blikken zullen er vast zijn geweest, van andere ouders en docenten. Maar daar hebben we niet op gelet. We zijn tenslotte loedermoeders, en sporen wel vaker niet.
Bij thuiskomst was ineens alle energie weg. Zowel bij Xander als bij mezelf. Ondanks dat we zoveel mogelijk normaal deden in deze afrondfase vóór de zomervakantie, lopen dingen toch vaak anders.
Gelukkig houdt de Isselborgh zoveel mogelijk vast aan ritme en regelmaat, maar ja, ook zij ontkomen niet aan onrust zo vlak voor de vakantie. Rapporten, oudergesprekken, OPP's die besproken moeten worden, klassen die door de vele in- en uitstroom uit elkaar getrokken worden, nieuwe docenten, wenuurtjes met de nieuwe klas, de eindeloze (soms belachelijke) stroom aan cadeautjes die docenten in ontvangst moeten nemen, en als hoogtepunt op de laatste dag een buikschuifbaan op het schoolplein. Xander dealt er goed mee, maar het kost best veel.
Zijn klas bijvoorbeeld wordt opgesplitst en verdeeld over 3 nieuwe groep4-groepen. De klassen worden dan weer wat kleiner, maar als er dan ook nog eens een nieuwe docent voor komt te staan die vanaf de zomer begint op de Isselborgh, is het bijna een gevoel alsof hij naar een nieuwe school gaat.
Niet gek dus, dat alle energie er uit was vrijdagmiddag. En die was bij heel veel kinderen op zijn school weg. Op donderdag was ik wat eerder aanwezig om Xander op te halen, en ik heb zelden zoveel onrust gezien en gehoord. Een aantal kinderen moest gefixeerd weggebracht worden naar de taxi. Er ging er binnen één volledig over de rooie. Buiten werd er één met kop en kont beetgepakt door een docent die niet uitgescholden wenste te worden. En, zoals één van de kinderen het zelf verwoordde: 'het jachtseizoen voor de meesters en juffen was geopend. Er liepen er een aantal in de wei buiten'. Er waren dus een aantal kinderen weggelopen die niet konden dealen met afscheid en een nieuwe groep of docent. En dus werd er af en toe flink gehold om ze weer terug te halen.
Kortom: tijd voor vakantie. Alhoewel dat ook juist voor veel van die kinderen best lastig is. Niet iedereen heeft een stabiele thuissituatie, en veel gedijen beter bij het ritme wat school geeft.
Xander heeft zin in de vakantie. Ikzelf moet die zin nog even maken of vinden, alhoewel ook ik voel dat ik erg moe ben. Nu zal dat enigszins versterkt worden door de wondroos die ik momenteel heb, en waar ik een kuur voor slik.
Hoe dat zo komt? Tja, jezelf branden aan een hete ovenplaat + niet lang genoeg koelen + onderschatting = wondroos. De huisartsenpost was erg druk, maar moderne technologie kan dan veel snelheid geven. De wond werd beoordeeld aan de hand van foto's, en na een uur werd ik teruggebeld: de kuur kan opgehaald worden.
Uitrusten dus de komende periode. Genieten van minder verplichtingen, minder tijdsdruk, en vaker languit in de hangmat. Vaker samen met de mannen kleine en grotere uitstapjes maken, zoals het fruit plukken wat we vandaag deden in Groessen: 2 kilo aardbeien en een kilo pruimen voor 9 euro. Lol, rode vingers en een hoop voldoening kregen we er gratis bij.
En over 2 weken weer echt aan de bak: dan gaan we op vakantie!
